CEO Hewlett Packard Enterprise Antonio Neri udzielił wywiadu, w którym twierdzi, że widzi koniec kryzysu chipowego.

3 grudnia 2021

Antonio Neri, prezes i dyrektor generalny firmy Hewlett Packard Enterprise, udzielił wywiadu stacji CNBC, w którym twierdzi, że chociaż czas niedoborów sprzętowych jest dla branży trudny, to już widać koniec tego nieprzyjaznego zjawiska.

W skupionej głównie na wynikach finansowych rozmowie z Karen Tso z CNBC, Neri przyznał, że chociaż kryzys chipowy stanowi wyzwanie to powinien ustępować „po lecie 2022 roku”. Był to wypowiedź, która padła w odpowiedzi na pytanie, czy pandemia koronawirusa może prowadzić do dalszych problemów z niedoborem chipów. Prezes HPE słusznie zauważył, że w ostatnim czasie widać potężne wzmożenie nakładów na wzmocnienie możliwości produkcyjnych przez firmy tworzące chipy. Nie jest tajemnicą, że inwestycje w tym zakresie planują tacy giganci jak TSMC, Intel i Samsung, ale też firmy mniej kojarzone z przemysłem półprzewodnikowym. Przykładem może być chociażby niemiecki Bosch.

Nowe fabryki nie będą jednak gotowe przez kilka lat. Większość z nich będzie też przystosowana do produkcji najnowocześniejszych chipów, wytwarzanych w zaawansowanych procesach produkcyjnych. Aktualna sytuacja rynkowa jest jednak taka, że to właśnie podaż zaawansowanych układów jest lepsza niż przeróżnych chipów wykonanych w starszych technologiach, ale będących kluczowymi dla powstawania nowych, zaawansowanych produktów. Mówiąc prościej; z perspektywy producenta OEM łatwiej o nowoczesny, zaawansowany CPU, niż np. o regulatory napięć czy układy dźwiękowe, a więc chipy znacznie mniej zaawansowane technologicznie. Niemniej ich brak blokuje produkcję.

Prezes HPE dodał, że firma ulepsza sposób, w jaki tworzy produkty, w tym jak następuje zastępowanie określonych komponentów. Antonio Neri powiedział też, że, tak samo jak wiele innych firm, HPE ma długoterminowe umowy z dostawcami chipów, aby mieć pewność, że otrzyma chipy, których potrzebuje do produkcji swoich rozwiązań. Połączenie długoterminowego planowania z elastycznością w doborze komponentów, to z pewnością trudna ścieżka.